»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

Felix Mendelssohn

(1809-1847)

Op.67, No.6 - Ninni

Sözsüz Şarkılar No.36

Emir Gamsız, piyano

»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

Bu eser,

"Klasik Ninniler"

albümünde yer almaktadır.

Albüm hakkında bilgi için tıklayın.

Besteci hakkında bilgi için tıklayın.

Piyanist hakkında bilgi için tıklayın.

Eserden kısa bir bölüm dinleyin:

ESER HAKKINDA:

Bu Ninninin de içinde bulunduğu Op.67 Sözsüz Şarkıların tümü Sophie Rosen'a ithaf edilmiştir. Sophie Rosen Mendelssohn'un en yakın dostlarından Karl Klingemann'ın eşiydi ve arkadaşıyla eşinin tanıştıkları gönden itibaren yanlarında olmuştu. 6 numaralı Sözsüz Şarkısına "Ninni" ismini takan kendisi değil yayıncılardır. Ninni mahiyetindeki bu Sözsüz Şarkının, Klasik Ninniler albümündeki diğer ninnilerden biraz daha neşeli bir tempoda olmasını Mendelssohn'un adını (Felix) yansıtan neşeli karakterine de bağlayabiliriz.

Sözsüz Şarkılar (Lieder ohne Worte), Romantik besteci Felix Mendelssohn'un 1829 ile 1845 yılları arasında yazdığı kısa lirik piyano şarkıları serisidir. Kız kardeşi Fanny Mendelssohn ve diğer besteciler de Felix Mendelssohn'u takiben aynı türden eserler yazmışlardır.

Felix Mendelssohn'un biyografisi, başarılı bir adamın hikayesidir; ilk adı onu girişimci, zengin, ünlü, sadık bir oğul, koca ve baba olmaya yatkın kıldığı için mutluydu fakat hayatının sonunda en sevdiği arkadaşı olan kız kardeşi Fanny'nin ölümün ardından en iyi zamanlarında birden çöktü. Felix, onun cenazesine katılamadı, ancak daha sonra Berlin'deki mezarına yaptığı ziyaret onu öylesine kederli bir duruma düşürdü ki, iki aydan kısa bir süre sonra kendi sonunu getiren hızlı düşüşü tetikledi. Erkek ve kız kardeş, neredeyse tek bir varlığın iki yarısı gibi yakın bir ilişki sürdürdüler. Kağıt üzerinde bir paradoks gibi görünen şeyi besteleme fikrini birlikte tasarladılar: "Sözsüz Şarkılar" (Lieder ohne Worte). Piyano her ikisi için de doğal bir çalgı olduğundan, çocuklukları boyunca klavyede bir oyun veya bilmece olarak birbirlerine metinsiz şarkılar yazmış olmalılar. Fanny'nin yıllar sonra 7 Eylül 1838'de yazdığı mektupta Felix'e çocukken sadece vakit öldürdükleri şaka mahiyetindeki eserlerini hatırlatır. Bu şakaların artık büyük yetenekler tarafından ve halka sunulmak için olarak kullanıldığını söyler. Onlara göre gereksiz her şeyden sıyrılmış, aslına indirgenmiş, basit ama önemsiz olmayan parçalar, artık bu "altüst olmuş [verkehrte] dünyanın" (Fanny'nin aynı mektuptaki ifadesi) koşuşturmacası içinde çarpıtılmış haldeydi.

Felix'in bundan birkaç ay sonra yayıncısı Simrock'a yazdığı gibi, "şu anda bu türden çok fazla piyano müziği besteleniyor" ve biri "farklı bir damar bulma" yeteneğine sahip olmadığı sürece piyasayı bununla ele geçiremezdi. Ancak Mendelssohn'a göre, metinsiz müziğin somut duyguları iletme gücüne örtük olarak inandığı için, 15 Ekim'de eski öğrencisi Marc-André Souchay'e yazdığı bir mektupta açıkladığı gibi, yeni piyano parçası türünün görünen paradoksu gerçekten mevcut değildi. 1842'de şöyle yazmış: "Kelimeler bana çok belirsiz geliyor, gerçek müziğe kıyasla çok muğlak görünüyor ki bu, insanın ruhunu kelimelerden daha iyi bin şeyle dolduruyor. Benim için sevdiğim bir müzik parçası düşünceleri kelimelerle ifade edemeyecek kadar belirsiz değil, tam tersine çok kesin. . . . çünkü yalnızca melodi bir kişide diğerinde olduğu gibi aynı şeyi söyleyebilir, aynı duyguyu uyandırabilir - gerçi bu duygu aynı sözcüklerle ifade edilmeyebilir. " Kısacası Mendelssohn Sözsüz Şarkılarını yazarken müzik dışı fikirler ile yola çıkmamıştı; bu eserler kılık değiştirmiş ya da gizlenmiş başka bir şey değildi, daha ziyade neyse o denir ya, sadece öyleydi: "olduğu gibi sadece şarkı".